Szkaplerz- co to takiego?

16 lipca obchodzimy w kościele wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Z tej okazji zapraszamy do refleksji nad naszą relacją z Matką Bożą i nad jednym ze znaków, które nam wiernym podarowała - szkaplerzem karmelitańskim.

Szkaplerz ten jest duchowym znakiem nabożeństwa maryjnego, polegającego na wewnętrznym oddaniu i poświęceniu się Niepokalanej Dziewicy. Nosić szkaplerz święty oznacza uznawać Maryję za duchową Matkę, Pośredniczkę, Opiekunkę i Siostrę.

Do XIII w. szkaplerz służył jako ochrona habitu w czasie pracy (jak fartuch). Od połowy XIII w., tj. od ukazania się Matki Bożej Szymonowi Stockowi, generałowi karmelitów, szkaplerz stał się znakiem opieki Matki Bożej nad zakonem karmelitańskim a zarazem źródłem obietnic duchowych i nową formą pobożności maryjnej w całym Kościele po dziś dzień. W czasie wizji Maryja powiedziała: "Przyjmij, synu, szkaplerz twego zakonu, jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania."

Bardzo pięknie o szkaplerzu napisał o. Włodzimierz Tochmański OCD:

„Samo noszenie szkaplerza nie daje nieba. Nie jest to bowiem paszport z wizami do nieba, za okazaniem którego, po życiu pełnym lenistwa, minimalizmu i duchowej letniości - dzisiaj tak szeroko obecnej w życiu - można byłoby osiągnąć życie wieczne. Nie można szkaplerza traktować jak amulet, czy talizman, mający noszącym go zapewnić bezpieczeństwo i zbawienie. Byłoby to magią i zabobonem. Nie można zbawić się na zasadzie jakiegoś "przywileju" czy dyspensy, ale jedynie w oparciu o łaskę Chrystusa Pana i dojrzałą wiarę. "Szkaplerz to przestrzeń wiary głębokiej, wiary wyrastającej w cieniu Tej, która uwierzyła i poprzedza nas w wierze. To wiara wyzwala moc tej szaty".

Szkaplerz nie może być tylko formułką zewnętrzną, jak nalepka na fałszywym towarze, lecz musi wyrażać autentyczne życie chrześcijańskie, pobudzać do czynów miłości Boga i bliźniego. Nie może być znakiem pustym, bez pokrycia. Nie można pokładać całej ufności w kawałku materiału, który przecież sam z siebie zbawić nie może. Inaczej rodziłoby to zadufanie, próżność, pewność siebie, niezdrową dewocję czy nawet fanatyzm religijny. Szkaplerz wzywa do współpracy z łaską Bożą i do ewangelicznej świętości.

Ten widzialny zewnętrzny znak wprowadza nas w kontakt z najlepszą Matką, która przyoblekła Chrystusa swoim ciałem, a teraz chce nas przyoblec swoją szatą, chce, abyśmy świadomie żyli w pełnym przyobleczeniu się w Chrystusa, które dokonało się na chrzcie świętym. Szkaplerz ma w tym nam dopomóc, abyśmy stali się nowymi ludźmi, porzucając dawnego starego człowieka.

Jeżeli po lekturze i modlitwie ktoś zapragnie przyjąć szkaplerz, to prosimy o zgłoszenie się do zakrystii po dowolnej Mszy św. Księża udzielą odpowiednich informacji, gdzie i kiedy można to uczynić.