Odpust parafialny

wojciechqCzęste skojarzenie ze słowem odpust to uroczystości w kościele parafialnym połączone ze sprzedażą na straganach rozstawionych wokół świątyni rozmaitych, mniej lub bardziej gustownych religijnych bibelotów oraz słodyczy. Tymczasem nazwa uroczystego święta ku czci patrona parafii wywodzi się z faktu, że tego dnia — nawiedzając poświęcony mu kościół — można uzyskać odpust w znaczeniu teologicznym.

Pojęcie „odpust” wywołuje skojarzenia z przebaczaniem grzechów: w konfesjonale kapłan odpuszcza nam grzechy w imieniu Jezusa. Praktyka odpustów rzeczywiście łączy się ze skutkami sakramentu pokuty, gdyż dzięki niej zostaje nam darowana kara doczesna za te grzechy, przebaczenie których uzyskaliśmy podczas spowiedzi. Odpuszczenie grzechów nie jest równoznaczne z anulowaniem kary za popełnione zło. Każdy grzech ma podwójny skutek. Przede wszystkim pozbawia człowieka komunii z Bogiem, zamyka mu dostęp do życia wiecznego. To „kara wieczna”. Równocześnie każdy grzech, nawet doczesny, wprowadza w życie człowieka nieład, polegający na przywiązaniu do tego, co stworzone. Ten stan wymaga naprawy, oczyszczenia, które nazywane jest „karą doczesną”. Dokonuje się ono albo na ziemi za życia człowieka, albo po jego śmierci w czyśćcu.

Przystępując do spowiedzi i uzyskując rozgrzeszenie, dostępujemy przebaczenia grzechów i Bóg w swym wielkim miłosierdziu daruje nam karę wieczną. Znów mamy wstęp do nieba, czyli do przebywania z Bogiem i oglądania Go twarzą w twarz. Jednak są  jeszcze kary wynagradzające za zło już po uzyskaniu przebaczenia. Kara doczesna wynika z troski o dobro człowieka. To pomoc udzielona człowiekowi. Można ją porównać do lekarstwa, które powoduje, że człowiek jest stopniowo uzdrawiany ze skutków grzechu. Takie znaczenie ma zadośćuczynienie, będące jednym z warunków sakramentu pokuty. Odpust jest darowaniem doczesnej kary. Stanowi szczególną formę zadośćuczynienia.

Na jakiej podstawie Kościół udziela odpustów? W wyznaniu wiary mówimy o szczególnej wspólnocie wszystkich członków Kościoła, określanej jako „świętych obcowanie”. Między wiernymi, czy to w niebie, czy w czyśćcu,  czy między pielgrzymującymi jeszcze na ziemi, istnieje „bogata wymiana wszelkich dóbr”. W jej rezultacie świętość jednego człowieka przynosi korzyść innym. Pożytek z jednego świętego jest o wiele większy niż szkoda, jaką powoduje dla Kościoła grzech jednego człowieka. To właśnie odwołanie się do świętych obcowania i możliwości wymiany duchowych dóbr leży u źródeł nauki o odpustach. Wielkie zasługi Chrystusa, modlitwy i uczynki Matki Bożej i świętych – jak ufamy - złagodzą lub wyeliminują karę.

Uzyskanie odpustu wymaga wypełnienia pewnych warunków i spełnienia jakiegoś dobrego dzieła. Odpusty nie stanowią „taryfy ulgowej” i nie zwalniają człowieka z obowiązku nawracania się. Są raczej pomocą do jeszcze większej pracy nad sobą, ponieważ jednym z wymogów dla ich uzyskania jest odrzucenie „wszelkiego przywiązania do każdego grzechu, również powszedniego”.

W naszym kościele Msza święta odpustowa o godzinie 18.00 połączona będzie z bierzmowaniem. Udzieli go bp Edward Dajczak.


26 wsd koszalin26 barka tv   26 dobre media     26 dzielo biblijne   GN logo jpg newlogo diec