Kocham- nie piję!

Sierpień w naszej świadomości zapisał się jako miesiąc trzeźwości. Niektórzy podejmują dobrowolną abstynencję od alkoholu w intencji uwolnienia od alkoholizmu osób im bliskich lub tych wszystkich, którzy pijaństwo uczynili naszą wadą narodową. Polskie zwyczaje narodowe i rodzinne kultywują powszechne używanie alkoholu jako wyraz dobrego świętowania i udanej zabawy.

Zapominamy przy tym, że nadmierne spożywanie alkoholu skraca życie średnio o 16-20 lat, osłabia znacząco kondycję zdrowotną narodu (związane jest z ponad dwustu chorobami, w tym także nowotworowymi). W ciągu roku, przez legalnie sprzedawany alkohol, umiera kilkanaście tysięcy Polaków. Z powodu pijaństwa i nałogów rodziców wiele polskich dzieci drastycznie cierpi i jest narażonych na uzależnienia. Alkoholizm rodziców odbiera im wiarę w miłość, niszczy ich poczucie bezpieczeństwa, blokuje rozwój duchowy, moralny i społeczny, sprawia, że popadają w biedę materialną, w społeczną izolację, w problemy psychiczne, moralne, duchowe i religijne. W konsekwencji ich życie zamienia się w gehennę, a powstałe w dzieciństwie deficyty utrudniają dorosłe życie.

Trudności w radzeniu sobie z życiem są głównym powodem sięgania przez nieletnich po alkohol. Istotny wpływ mają także zgubne obyczaje, wspierające pijaństwo, a także zły przykład dorosłych i negatywny nacisk rówieśniczy. Wiele dzieci szuka pomocy w uzależniających substancjach, bo nie otrzymują wsparcia u bliskich. Trzeba chronić młodych nie tylko przed alkoholem, lecz także przed nikotyną, narkotykami, „dopalaczami”, przed pornografią, przestępczością, przemocą, demoralizacją, hazardem czy uzależnieniem od urządzeń elektronicznych i Internetu. Skuteczne w zapobieganiu uzależnieniom są: oparta na wierze silna relacja z Bogiem i pozytywna więź z rodzicami, szlachetne wzorce ze strony wychowawców.

Dobrowolna abstynencja od alkoholu, podjęta w sierpniu przez dorosłych, jest wymownym świadectwem troski o trzeźwość polskiego narodu. To świadectwo z pewnością pomoże wielu osobom uwikłanym w pijaństwo i alkoholizm wrócić na drogę wolności. Jest to też cenny przykład dawany dzieciom, pokazujący im, że można cieszyć się życiem bez substancji, które oszukują i zabijają na raty.

Za biskupami i Zespołem Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych zachęcamy wszystkich dorosłych, aby „odważnie podjęli tę decyzję, której skutki są zawsze błogosławione. (...) Niech jak najwięcej Polaków z odwagą powie: Nie piję, bo kocham. Nie piję, bo chcę dać przykład trzeźwego, odpowiedzialnego życia. Nie piję, bo jestem potrzebny moim bliskim w każdej chwili. Nie piję, bo pamiętam słowa bł. ks. Bronisława Markiewicza, że ten, kto wychowuje dzieci i młodzież, a sięga po alkohol, kto rozpija dzieci i młodzież, ten jest zdrajcą narodu i wiary. Nie piję, bo wiem, że alkohol może zniewolić każdego, bez względu na wiek, płeć, pozycję społeczną czy wykonywany zawód. Nie piję, bo pragnę cieszyć się wolnością, której fundamentem jest cnota trzeźwości".

materiał na podstawie www.episkopat.pl, gdzie znajdziemy cały apel